Potencjał L-argininy – źródła, wpływ, działanie

Zaburzenia funkcji seksualnych są znacznym problemem zdrowotnym, a problemy z erekcją stanowią dużą ich część. Jedną z przyczyn zaburzeń wzwodu może być źle skomponowana dieta, prowadząca do niedoborów pokarmowych. Przykładowo niedobór L-argininy może doprowadzić do zmniejszenia syntezy tlenku azotu (NO), który jest głównym mediatorem erekcji. W wielu przypadkach odpowiednie odżywianie może temu zaradzić.

Właściwości L-argininy

L-arginina jest zaliczana do aminokwasów endogennych (wytwarzanych przez organizm ludzki), a jednocześnie do warunkowo niezbędnych (konieczne okazuje się również jej dostarczanie do organizmu z pożywieniem). W okresie wzrostu i po urazach dostarczanie tego aminokwasu z pokarmem jest wręcz niezbędne.

Działanie

Wykazuje ona wielokierunkowe działanie w organizmie człowieka:

• w wątrobie bierze udział w przekształcaniu amoniaku w mocznik w cyklu Krebsa,
• pobudza wydzielanie insuliny, glukagonu, hormonu wzrostu i prolaktyny,
• zmniejsza agregację płytek krwi, zapobiegając powstawaniu skrzepów w świetle naczyń krwionośnych,
• przyspiesza regenerację tkanek przez poprawę syntezy kolagenu i kreatyny,
• pełni ważną rolę w metabolizmie azotu, zapewniając sprawne funkcjonowanie mięśni,
• jest potrzebna w procesie spermatogenezy (produkcji nasienia) – wpływa na liczbę i ruchliwość plemników,
• bierze udział w tworzeniu poliamin (putrescyny, spermidyny i sperminy), które chronią DNA plemników przed kwaśnym środowiskiem pochwy,
• stanowi źródło tlenku azotu, który odpowiada za mechanizm erekcji.

L-arginina na potencję

Głównym mediatorem erekcji jest tlenek azotu (NO), który powstaje w zakończeniach nerwowych z L-argininy, przy udziale syntazy tlenku azotu (NOS). Niedobór tego aminokwasu może prowadzić do zmniejszenia syntezy tlenku azotu i problemów z erekcją.

Spermatogeneza

Pełen cykl spermatogenezy (tworzenia nasienia) u człowieka trwa 72–74 dni. Przez kolejne kilka dni plemniki uwolnione z jądra nabywają zdolności ruchu w najądrzu, skąd przesuwane są do nasieniowodu podczas wytrysku. W procesie tym bierze udział również tlenek azotu, a suplementacja L-argininy poprawia ilość i ruchliwość plemników i pośrednio chroni DN plemników przed denaturacją w kwaśnym środowisku pochwy.

L-arginina a popęd seksualny u kobiet

U kobiet tlenek azotu wytwarzany z L-argininy również podnosi libido, poprawia ukrwienie narządów rodnych i reguluje jakość śluzu w szyjce macicy, przez co ułatwia plemnikom dotarcie do komórki jajowej, a tym samym sprzyja zapłodnieniu. Poprawia również odpowiedź jajników na stymulację jajeczkowania u kobiet słabo reagujących na działanie gonadotropin.

Jednakże wpływ suplementacji L-argininy na płodność kobiet nie został jeszcze w pełni poznany.

Wpływ suplementacji L-argininy

Istnieją sprzeczne wyniki badań na temat wpływu suplementacji aminokwasu na jakość zarodka i wskaźnik ciąż, dlatego L-arginina nie jest rutynowo stosowana w terapii niepłodności u kobiet.

Źródła

Najwięcej L-argininy zawierają nasiona i orzechy (2–2,5 g/100 g produktu). Do najbogatszych źródeł tego aminokwasu zaliczamy:

• sezam,
• orzechy włoskie,
• nasiona słonecznika,
• soczewicę,
• migdały,
• orzechy laskowe,
• orzechy ziemne,
• kaszę gryczaną,
• mięso,
• ryby,
• jaja.

Dawkowanie

Suplementy diety z L-argininą zawierają bardzo zróżnicowane ilości tego aminokwasu. W przypadku profilaktyki chorób układu sercowo-naczyniowego stosuje się zwykle 2–4 g na dobę, suplementacja poprawiająca jakość nasienia trwa zwykle 3–6 miesięcy i opiera się na dawkach dużo mniejszych 50–300 mg dziennie, natomiast w zaburzeniach erekcji skuteczne dawki wahają się w granicach 3–6 g przyjmowanych do 6 tygodni, a do poprawy libido u kobiet wystarczy 100–200 mg dziennie.

Po podaniu doustnym L-arginina jest prawie całkowicie wchłaniana przez błonę śluzową jelit. W ciągu 20–30 minut osiąga maksymalne stężenie we krwi, a jej okres półtrwania wynosi 1,5–2 godzin.

Bezpieczna dawka L-argininy

L-arginina jest dobrze tolerowana w dawkach poniżej 9 g na dobę. Mimo to może powodować pewne działania niepożądane:

• obniżenie ciśnienia krwi,
• zwiększenie ryzyka krwawień,
• zaburzenie równowagi potasu w organizmie,
• zmiany poziomu cukru we krwi,
• nudności i wymioty (u 3% pacjentów),
• skurcze brzucha i wzdęcia (u pacjentów z mukowiscydozą),
• wzrost stężenia mocznika we krwi (u pacjentów z niewydolnością nerek).

Zastosowanie aminokwasu

Jak dotąd L-arginina znalazła zastosowanie w:

• niewydolności wątroby i zatruciach amoniakiem,
• niewydolności nerek,
• patologiach ciąży: hipotrofii płodu i nadciśnieniu ciążowym,
• profilaktyce zawałów serca i udarów niedokrwiennych mózgu,
• miażdżycy,
• cukrzycy,
• jaskrze,
• pomocniczo w leczeniu oparzeń i owrzodzeń,
• sporcie (zwłaszcza w ćwiczeniach siłowych),
• niepłodności i impotencji.

Należy pamiętać, że tlenek azotu wytwarzany z L-argininy sam w sobie ma działanie wolnorodnikowe i mimo, że jest niezbędny w wielu szlakach sygnałowych organizmu, jego nadmiar może być równie szkodliwy co niedobór.

Materiał nie stanowi i nie zastąpi porady lekarskiej.