Każdy człowiek podlega procesom starzenia. Opisując objawy starości, myślimy zwykle o zmarszczkach na skórze, siwieniu czy łysieniu, w pierwszym odruchu nie zdając sobie sprawy, że starzeniu podlega cały organizm, w tym również komórki rozrodcze. Mimo, że procesu starzenia nie da się całkowicie zatrzymać, to w niektórych przypadkach można go opóźnić albo zmniejszyć jego uciążliwe objawy.
Kobiety rodzą się ze ściśle określoną liczbą komórek jajowych i z wiekiem liczba oocytów mogących wziąć udział w zapłodnieniu zmniejsza się. U dojrzewających dziewcząt w okresie pokwitania w jajnikach występuje około 300–400 tysięcy komórek jajowych, natomiast u kobiet dojrzałych w okresie okołomenopauzalnym liczba ta spada poniżej 1 tysiąca.
Na starzenie się układu rozrodczego kobiety składa się nie tylko zmniejszona liczba komórek jajowych, ale również obniżenie jakości oocytów (spowodowane głównie przez nieprawidłowości w obrębie jądra komórkowego), zaburzenia wydzielniczej funkcji jajnika oraz postępujące zmiany w macicy.
Do głównych przyczyn zaliczamy:
Znaczne zmniejszenie rezerwy jajnikowej prowadzi do przedwczesnej niewydolności jajników (przedwczesnej menopauzy), która może wystąpić nawet u młodych kobiet.
Przedwczesną niewydolność jajników podzielić można na dwa typy:
U mężczyzn postępujący wraz z wiekiem niedobór hormonów powoduje wystąpienie objawów andropauzy.
Andropauza ma zwykle przebieg zdecydowanie wolniejszy niż menopauza, zmiany występujące u mężczyzn nie są tak nagłe jak u kobiet. W przypadku obu tych stanów w organizmie człowieka dochodzi do spadku poziomu wielu hormonów, w tym DHEA.
DHEA (dehydroepiandrosteron, prasteron) jest hormonem steroidowym produkowanym w nadnerczach z cholesterolu. Cholesterol dostarczony do organizmu z pokarmem jest przekształcany w pregnenolon, ten z kolei w głównej mierze bierze udział w produkcji DHEA, w mniejszym stopniu natomiast może być wykorzystany do utworzenia progesteronu. Zarówno DHEA jak i progesteron są substratami do syntezy androstedionu, a ten z kolei do estrogenów (estron, estradiol) i androgenów (testosteron). Z tego względu DHEA ostatnio nazywany jest boosterem testosteronu.
Aby uzupełnić niedobór prasteronu związany z wiekiem, DHEA najlepiej jest przyjmować rano z posiłkiem bogatym w tłuszcze, aby ułatwić jego wchłanianie i dostosować się do naturalnego rytmu wydzielania tego hormonu. Terapię rozpoczyna się od najmniejszych dawek i zwiększa je stopniowo. Istnieją jednak wskazania do krótkotrwałego stosowania większych dawek tego hormonu, wówczas należy zażywać go nawet do 3 razy na dobę w dawkach podzielonych zgodnie z zaleceniami lekarza.
DHEA jest stosowany przede wszystkim jako uzupełnienie niedoborów hormonalnych podczas menopauzy i andropauzy (gdy występuje zmniejszenie popędu płciowego, zaburzenia erekcji, obniżenie nastroju, osłabienie siły mięśni), w niewydolności kory nadnerczy jak i w chorobach autoimmunologicznych (np. toczeń rumieniowaty). Ponadto wykorzystywany jest u pacjentek ze zmniejszoną rezerwą jajnikową poddawanych procedurze zapłodnienia in vitro, dzięki czemu zwiększa szanse na zajście w ciążę i poprzez działanie stymulujące napęd poprawia ogólne samopoczucie.
Już od kilkunastu lat prasteron jest dostępny w aptekach bez recepty, jednak przed sięgnięciem po ten lek należy pamiętać, że posiada on wiele przeciwwskazań do stosowania. Przed rozpoczęciem przyjmowania DHEA trzeba wykonać badania kontrolne piersi u kobiet i gruczołu krokowego u mężczyzn. Należy również wykluczyć istnienie nowotworów hormonozależnych.
DHEA nie należy stosować:
Podczas stosowania preparatów zawierających DHEA mogą się pojawić następujące działania niepożądane:
W razie pojawienia się objawów niepożądanych lek należy odstawić na 2 do 3 tygodni. Jeżeli powrócą przy kolejnym stosowaniu, lek należy odstawić na stałe.
Jednoczesne stosowanie DHEA i hormonalnej terapii zastępczej (HTZ) powoduje nadmierny wzrost stężenia estrogenów w organizmie.
Podczas terapii testosteronem równoczesne stosowanie DHEA prowadzi do nasilenia efektów androgennych.
DHEA osłabia działanie leków przeciwdrgawkowych, przeciwpsychotycznych, przeciwlękowych i nasennych.
Glikokortykosteroidy ogólnoustrojowe (przyjmowane doustnie) zmniejszają syntezę endogennego DHEA, dlatego podczas dłuższego ich stosowania często uzupełnia się niedobór tego hormonu.
Materiał nie stanowi i nie zastąpi porady lekarskiej.