Wpisz aby wyszukać

Cannabis Sativa L. (Konopia siewna) – najstarsza roślina lecznicza na Ziemi

Udostępnij

Już 4 tysiące lat temu w chińskiej i hinduskiej medycynie ludowej wykorzystywano przeciwbólowe, przeciwbiegunkowe oraz psychoaktywne działanie konopi. Pen Ts’ao Ching, pierwsza na świecie farmakopea (2700 p.n.e.), zawiera zapisy dotyczące stosowania konopi indyjskich w leczeniu ponad 100 różnych dolegliwości. W XVII wiek w Anglii Robert Burton pisał o konopi jako o leku na depresję, Nicholas Culperer o jej działaniu przeciwzapalnym. W 1890 r. J.R. Reynolds publikował w magazynie „Lancet”, poparte swoimi klinicznymi doświadczeniami, doniesienia o skutecznym działaniu konopi w przypadku niemalże wszystkich dolegliwości bólowych.

Początki badań nad konopią

W 1964 roku profesor Raphael Mechoulam z Izraela (zwany ojcem badań nad konopią) wyizolował po raz pierwszy fitokannabinoid – delta-9-tetrahydrokannabinol (THC) i od tego czasu nieprzerwanie prowadzi w swoich laboratoriach badania, dotyczące działania kannabinoidów. Podstawą zrozumienia oddziaływania konopi na ludzki organizm i możliwości jej zastosowań terapeutycznych jest znajomość funkcjonowania układu endokannabinoidowego. To za jego pośrednictwem związki czynne, zawarte w konopiach, mogą wywołać efekt leczniczy. (Układowi endokannabinoidowemu oraz zastosowaniom terapeutycznym konopi medycznych, poświęcone będą kolejne artykuły w ramach cyklu: medyczne konopie).

Co to są konopie medyczne?

Medyczne konopie to wysuszone kwiaty żeńskie danej odmiany konopi siewnej, uprawianej w wyspecjalizowanych laboratoriach, w ściśle kontrolowanych warunkach i według określonych standardów tak, aby skład chemiczny rośliny się nie zmieniał (uprawa indoor). Aktualnie w aptekach w naszym kraju dostępny jest jeden surowiec farmaceutyczny, susz o nazwie: Cannabis sativa flos, odmiana Lemon Skunk, Red No. 2, o zawartości THC wynoszącej 19% (+/-10%) i CBD<1%.

Co to jest waporyzacja

Rekomendowaną metodą podawania suszu jest waporyzacja, umożliwiająca wdychanie związków biologicznie czynnych, zawartych w medycznej konopi, bez konieczności spalania suszu. Palenie surowca nie jest wskazane, ponieważ w temperaturze 600°C następuje piroliza (rozkład), a przez to utrata znacznej części związków bioaktywnych.

Waporyzacja umożliwia kilkukrotnie podgrzanie kwiatostanu do ustalonej temperatury, warunkującej uwolnienie kannabinoidów oraz terpenoidów w nich zawartych, ale nie powodującej ich spalania. Ponadto metoda ta minimalizuje utratę kannabinoidów w dymie pobocznym, co ma miejsce podczas palenia konopi. Zatem waporyzacja jest bardziej wydajną metodą wydobycia cząsteczek aktywnych chemicznie z konopi medycznej niż jej palenie.

Co jeszcze bardziej istotne, podczas waporyzacji nie dochodzi do uwalniania substancji smolistych, kancerogennych (związków rakotwórczych), charakterystycznych dla procesu spalania, a będących toksycznymi dla ludzkiego organizmu. Pacjent zaciąga się czystą parą waporyzacyjną. Skutkuje to praktycznie całkowitym wyeliminowaniem szkód zdrowotnych wywołanych regularnym paleniem.

Działanie waporyzatorów

Do podawania suszu służą urządzenia, zwane waporyzatorami. Pacjent powinien postępować zgodnie z instrukcją dołączoną do zakupionego sprzętu. Po zmieleniu suszu, przy użyciu młynka (nie należy rozcierać surowca ze względu na ryzyko utraty cennych związków zawartych w żywicy), pacjent umieszcza niewielką ilość kwiatu konopi w komorze grzewczej. Jest ona stopniowo podgrzewana aż do osiągnięcia temperatury wrzenia zawartych w niej bioaktywnych składników. Substancje czynne medycznych konopi posiadają zróżnicowane punkty wrzenia (np. THC: 157°C, CBD: 160–180°C). Istotne terapeutycznie jest wydobycie z surowca całego spektrum związków, także terpenowych. Najbardziej optymalną temperaturą, warunkującą parowanie wszystkich związków bioaktywnych jest temperatura 226°C. Po zasygnalizowaniu przez waporyzator osiągnięcia zadanej temperatury, pacjent aspiruje parę waporyzacyjną bezpośrednio przez ustnik, ewentualnie może nią napełnić balon waporyzacyjny – w przypadku waporyzatora konwekcyjnego (stacjonarnego) i podać do inhalacji w ciągu czterech godzin (w tym czasie skład pary waporyzacyjniej pozostaje stabilny).

Na rynku dostępne są waporyzatory z certyfikacją, zarejestrowane jako urządzenia medyczne. Nie wszystkie waporyzatory, oferowane przez producentów, są jednak testowane, znaczna większość niestety nie – mogą one nie zapewniać powtarzalności składu pary waporyzacyjnej, czy uwalniać szkodliwe plastyfikatory podczas podgrzewana suszu, którymi potem pacjent się inhaluje. Warto zatem dobrze rozważyć zakup kosztowniejszego, lecz bezpieczniejszego w terapii urządzenia.

Wyróżniamy waporyzatory stacjonarne (np. Volcano) i przenośne (np. Mighty medic). Waporyzatory różnią się wielkością, poręcznością, żywotnością baterii, długością gwarancji, możliwością dostosowania ustawień temperatury i ustnika, wyposażone są w młynki i koszyczki służące do odmierzania surowca.

Dla pacjentów przemieszczających się w ciągu dnia, np. aktywnych zawodowo, bardziej komfortowym wyborem są waporyzatory przenośne, umożliwiające podanie kolejnej dawki surowca w dowolnym momencie i miejscu. To właśnie po nie najczęściej sięgają pacjenci szukający certyfikowanego sprzętu w aptekach.

Waporyzacja jest metodą podania, umożliwiającą uzyskanie maksymalnie szybkiego efektu terapeutycznego – już po 5-10 minutach, co może mieć ogromne znaczenie w łagodzeniu ataków bólu, czy spastyczności. Wynika to z faktu bezpośredniego przedostania się związków czynnych z pary waporyzacyjnej, przez płuca, do krwiobiegu, z pominięciem przewodu pokarmowego (dla porównania ekstrakty podawane drogą doustną wykazują działanie po 1-3 godzinach, utrzymuje się ono jednak dłużej, od 6 do 8 godzin). Działanie związków czynnych konopi po podaniu drogą waporyzacji trwa od 2 do 4 godzin. Po tym czasie, jeśli dolegliwości znów się pojawiają, należy powtórzyć podanie.

Start low and go slow

W terapii konopnej nie tylko lekarz, ale i pacjent uczestniczy w doborze dawki, mówimy tu o metodzie samomiareczkowania, w myśl zasady: start low and go slow. Zaczynamy od najniższej dawki, stopniowo ją zwiększając. Podczas dawkowania niezwykle ważna jest ilość i głębokość wykonywanych wdechów oraz częstotliwość powtarzanych waporyzacji. Clou terapii konopnej to dobranie najniższej skutecznej dawki terapeutycznej, a więc ilości i częstości wykonywanych wdechów, zapewniających efekt terapeutyczny, przy jednoczesnym zminimalizowaniu działań niepożądanych.

Materiał nie stanowi i nie zastąpi porady lekarskiej.

Tagi::

1 komentarz